مکتوبات ایمان انصاری فر

شیخ صدوق (رحمه الله) در کتاب شریف "کمال الدین" می‌نویسد:

حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْوَرَّاقُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ سَعْدٍ اَلْأَشْعَرِیِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی مُحَمَّدٍ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ أَنَا أُرِیدُ أَنْ أَسْأَلَهُ عَنِ اَلْخَلَفِ مِنْ بَعْدِهِ فَقَالَ لِی مُبْتَدِئاً یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَمْ یُخَلِّ اَلْأَرْضَ مُنْذُ خَلَقَ آدَمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ لاَ یُخَلِّیهَا إِلَى أَنْ تَقُومَ اَلسَّاعَةُ مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ بِهِ یَدْفَعُ اَلْبَلاَءَ عَنْ أَهْلِ اَلْأَرْضِ وَ بِهِ یُنَزِّلُ اَلْغَیْثَ وَ بِهِ یُخْرِجُ بَرَکَاتِ اَلْأَرْضِ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَمَنِ اَلْإِمَامُ وَ اَلْخَلِیفَةُ بَعْدَکَ فَنَهَضَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ مُسْرِعاً فَدَخَلَ اَلْبَیْتَ ثُمَّ خَرَجَ وَ عَلَى عَاتِقِهِ غُلاَمٌ کَأَنَّ وَجْهَهُ اَلْقَمَرُ لَیْلَةَ اَلْبَدْرِ مِنْ أَبْنَاءِ اَلثَّلاَثِ سِنِینَ فَقَالَ یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ لَوْ لاَ کَرَامَتُکَ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى حُجَجِهِ مَا عَرَضْتُ عَلَیْکَ اِبْنِی هَذَا إِنَّهُ سَمِیُّ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ کَنِیُّهُ اَلَّذِی یَمْلَأُ اَلْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ مَثَلُهُ فِی هَذِهِ اَلْأُمَّةِ مَثَلُ اَلْخَضِرِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ مَثَلُهُ مَثَلُ ذِی اَلْقَرْنَیْنِ وَ اَللَّهِ لَیَغِیبَنَّ غَیْبَةً لاَ یَنْجُو فِیهَا مِنَ اَلْهَلَکَةِ إِلاَّ مَنْ ثَبَّتَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى اَلْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَ وَفَّقَهُ فِیهَا لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِیلِ فَرَجِهِ فَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ فَقُلْتُ لَهُ یَا مَوْلاَیَ فَهَلْ مِنْ عَلاَمَةٍ یَطْمَئِنُّ إِلَیْهَا قَلْبِی فَنَطَقَ اَلْغُلاَمُ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ فَصِیحٍ فَقَالَ أَنَا بَقِیَّةُ اَللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ اَلْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِ فَلاَ تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَیْنٍ یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ فَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ فَخَرَجْتُ مَسْرُوراً فَرِحاً فَلَمَّا کَانَ مِنَ اَلْغَدِ عُدْتُ إِلَیْهِ - فَقُلْتُ لَهُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ لَقَدْ عَظُمَ سُرُورِی بِمَا مَنَنْتَ بِهِ عَلَیَّ فَمَا اَلسُّنَّةُ اَلْجَارِیَةُ فِیهِ مِنَ اَلْخَضِرِ وَ ذِی اَلْقَرْنَیْنِ فَقَالَ طُولُ اَلْغَیْبَةِ یَا أَحْمَدُ قُلْتُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ وَ إِنَّ غَیْبَتَهُ لَتَطُولُ قَالَ إِی وَ رَبِّی حَتَّى یَرْجِعَ عَنْ هَذَا اَلْأَمْرِ أَکْثَرُ اَلْقَائِلِینَ بِهِ وَ لاَ یَبْقَى إِلاَّ مَنْ أَخَذَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَهْدَهُ لِوَلاَیَتِنَا وَ کَتَبَ فِی قَلْبِهِ اَلْإِیمَانَ وَ أَیَّدَهُ بِرُوحٍ مِنْهُ یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ هَذَا أَمْرٌ مِنْ أَمْرِ اَللَّهِ وَ سِرٌّ مِنْ سِرِّ اَللَّهِ وَ غَیْبٌ مِنْ غَیْبِ اَللَّهِ: فَخُذْ مٰا آتَیْتُکَ وَ اُکْتُمْهُ وَ کُنْ مِنَ اَلشّٰاکِرِینَ تَکُنْ مَعَنَا غَداً فِی عِلِّیِّینَ

احمد بن اسحاق قمی می‌گوید: بر امام عسکرى (علیه السلام) وارد شدم و مى‌خواستم از جانشین پس از ایشان سوال کنم. امام عسکری (علیه السلام) آغاز به سخن کردند و فرمودند: اى احمد بن اسحاق، خداى تعالى از زمان آدم (علیه السلام) زمین را خالى از حجّت نگذاشته است و تا روز قیامت نیز خالى از حجّت نخواهد گذاشت، به واسطۀ اوست که بلا را از اهل زمین دفع مى‌کند، و به خاطر اوست که باران مى‌فرستد و برکات زمین را بیرون مى‌آورد. احمد بن اسحاق می‌گوید عرض کردم: اى فرزند رسول خدا، امام و جانشین پس از شما کیست‌؟ حضرت شتابان برخاست و داخل خانه شد و سپس برگشت در حالى که بر شانه‌اش کودکى سه ساله بود که صورتش مانند ماه شب چهارده مى‌درخشید، فرمود: اى احمد بن اسحاق! اگر نزد خداى تعالى و حجّت‌هاى او گرامى نبودى این فرزندم را به تو نشان نمی‌دادم، او همنام و هم‌ کنیۀ رسول الله (صلّى اللّٰه علیه و آله) است، کسى است که زمین را پر از عدل و داد مى‌کند همچنان که پر از ظلم و جور شده باشد. اى احمد بن اسحاق! مَثَل او در این امّت مَثَل خضر و ذوالقرنین است، والله او غیبتى طولانى خواهد داشت که هیچ کس در آن نجات نمى‌یابد، مگر کسى که خداى تعالى او را در اعتقاد به امامت [امام زمان] ثابت بدارد و در دعاء به تعجیل فرج موفّق سازد. احمد بن اسحاق می‌گوید گفتم: اى مولاى من، آیا نشانه‌اى هست که قلبم بدان مطمئن شود؟ آن کودک به زبان عربى فصیح به سخن درآمد و فرمود: أنَا بَقِیَّةُ اَللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ اَلْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِمْ (من ذخیره خداوند در زمین و انتقام گیرنده از دشمنانش هستم). اى احمد بن اسحاق! پس از مشاهده [دیگر] جستجوى نشانه مکن! احمد بن اسحاق می‌گوید: من شاد و خرّم بیرون آمدم و فرداى آن روز به نزد امام عسکرى (علیه السلام) بازگشتم و گفتم: اى فرزند رسول خدا! شادى من به واسطۀ منّتى که بر من نهادید بسیار است، بفرمائید آن سنّتى که از خضر و ذوالقرنین دارد چیست‌؟ فرمود: اى احمد! غیبت طولانى، گفتم: اى فرزند رسول خدا! آیا غیبت او به طول خواهد انجامید؟ فرمود: به خدا سوگند چنین است، تا به غایتى که اکثر معتقدین به او بازگردند و باقى نماند مگر کسى که خداى تعالى عهد و پیمان ولایت ما را از او گرفته و ایمان را در دلش نگاشته و با روحى از جانب خود مؤیّد کرده باشد. اى احمد بن اسحاق! این [غیبت] امرى از امر الهى و سرّى از سرّ الهی و غیبى از غیب الهی است، آنچه به تو عطا کردم بگیر و پنهان کن و از شاکرین باش، تا فردا [ی قیامت] با ما در علّیّین باشى

کمال الدین و تمام النعمة، جلد ٢ صفحه ٢۶٧، چاپ مرکز أهل الذکر لنشر تراث أهل البیت علیهم السلام

محقق کتاب "کمال الدین" شیخ احمد ماحوزی درباره سند روایت می‌نویسد:

و سنده صحیح، رجاله ثقات أجلاء عیون

همچنین علامه مجلسی (رحمه الله) در کتاب "حق الیقین" می‌نویسد:

و شیخ صدوق محمد بن بابویه به سند صحیح از احمد بن اسحاق روایت کرده است...

حق الیقین، صفحه ۴۹۰، چاپ سرور

می‌گویم:
طبق فرمایش امام عسکری (علیه السلام) تنها راه نجات از فتنه‌های دوران غیبت، ثابت قدم بودن در امامت حضرت صاحب الأمر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، و دعا برای تعجیل فرج ایشان است.

اللهم عجـــل لولیک الفـــرج