صراط مستقیم، راهی است که از غلو و تقصیر مُبرّا باشد
حدیث ۱:
اَلصِّرَاطُ اَلْمُسْتَقِیمُ هُوَ صِرَاطَانِ صِرَاطٌ فِی اَلدُّنْیَا وَ صِرَاطٌ فِی اَلْآخِرَةِ وَ أَمَّا اَلصِّرَاطُ اَلْمُسْتَقِیمُ فِی اَلدُّنْیَا فَهُوَ مَا قَصُرَ عَنِ اَلْغُلُوِّ وَ اِرْتَفَعَ عَنِ اَلتَّقْصِیرِ وَ اِسْتَقَامَ فَلَمْ یَعْدِلْ إِلَى شَیْءٍ مِنَ اَلْبَاطِلِ وَ أَمَّا اَلطَّرِیقُ اَلْآخَرُ فَهُوَ طَرِیقُ اَلْمُؤْمِنِینَ إِلَى اَلْجَنَّةِ
امام حسن عسکری (علیه السلام) فرمود: منظور از صراط مستقیم، دو صراط است. راهی در دنیا و راهی در آخرت. یکی صراط مستقیم در دنیا روشی است که به غلو نمی‌رسد و از تقصیر (کوتاهی) بالاتر بوده و روشی میانه و معتدل [است] که به هیچ باطلی تجاوز نکند [و نرسد]. دیگری [از آن دو صراط مستقیم] راهی است که مسیر مؤمنین به بهشت است
معانی الأخبار، صفحه ۱۲۵، چاپ مؤسسة النشر الإسلامی
تفسیر الإمام العسکری، صفحه ۵۷، چاپ مدرسة الإمام المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
تعظیم خداوند متعال و پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اعتدال در محبت اهل بیت (علیهم السلام)
حدیث ۲:
فُضَیْلُ بْنُ عُثْمَانَ اَلْأَعْوَرُ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ یَقُولُ: اِتَّقُوا اَللَّهَ، وَ عَظِّمُوا اَللَّهَ، وَ عَظِّمُوا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلِّمْ، وَ لاَ تَفَضِّلُوا عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ أَحَداً، فَإِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى قَدْ فَضَّلَهُ. وَ أَحِبُّوا أَهْلَ بَیْتِ نَبِیِّکُمْ حُبّاً مُقْتَصِداً وَ لاَ تَغُلُّوا، وَ لاَ تَفَرَّقُوا، وَ لاَ تَقُولُوا مَا لاَ نَقُولُ، فَإِنَّکُمْ إِنْ قُلْتُمْ وَ قُلْنَا مِتُّمْ وَ مِتْنَا ثُمَّ بَعَثَکُمُ اَللَّهُ وَ بَعَثَنَا، فَکُنَّا حَیْثُ یَشَاءُ اَللَّهُ وَ کُنْتُمْ
فضیل بن عثمان می‌گوید: شنیدم از امام صادق (علیه السلام) که می‌فرمودند: از خدا بترسید و او را تعظیم کنید، و رسول الله (صلی الله علیه و آله) را گرامی بدارید و کسی را بر رسول الله (صلی الله علیه و آله) برتر ندانید چرا که خداوند متعال او را [بر همه] برتری داده است. و اهل بیت پیامبرتان را به طور معتدل دوست بدارید و غُلُو نکنید و تفرقه به وجود نیاورید، و آن چه را ما نمی‌گوییم، [شما نیز] نگویید؛ زیرا اگر ما چیزی بگوییم و شما چیز دیگر، ما و شما می‌میریم. سپس خداوند متعال ما و شما را زنده می‌کند و ما در جایی خواهیم بود که او می‌خواهد، و شما [در جایی دیگر خواهید بود، چون حرف ما را نگفته‌اید]
قرب الإسناد، صفحه ١٢٩، چاپ مؤسسه آل البیت علیهم السلام
تعظیم امام صادق (علیه السلام) هنگام شنیدن نام مبارک رسول الله (صلی الله علیه و آله)
حدیث ۳:
عَنْ أَبِی هَارُونَ مَوْلَى آلِ جَعْدَةَ قَالَ: کُنْتُ جَلِیساً لِأَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ بِالْمَدِینَةِ فَفَقَدَنِی أَیَّاماً ثُمَّ إِنِّی جِئْتُ إِلَیْهِ فَقَالَ لِی لَمْ أَرَکَ مُنْذُ أَیَّامٍ یَا أَبَا هَارُونَ فَقُلْتُ وُلِدَ لِی غُلاَمٌ فَقَالَ بَارَکَ اَللَّهُ فِیهِ فَمَا سَمَّیْتَهُ قُلْتُ سَمَّیْتُهُ مُحَمَّداً قَالَ فَأَقْبَلَ بِخَدِّهِ نَحْوَ اَلْأَرْضِ وَ هُوَ یَقُولُ مُحَمَّدٌ مُحَمَّدٌ مُحَمَّدٌ حَتَّى کَادَ یَلْصَقُ خَدُّهُ بِالْأَرْضِ ثُمَّ قَالَ بِنَفْسِی وَ بِوُلْدِی وَ بِأَهْلِی وَ بِأَبَوَیَّ وَ بِأَهْلِ اَلْأَرْضِ کُلِّهِمْ جَمِیعاً اَلْفِدَاءُ لِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لاَ تَسُبَّهُ وَ لاَ تَضْرِبْهُ وَ لاَ تُسِئْ إِلَیْهِ وَ اِعْلَمْ أَنَّهُ لَیْسَ فِی اَلْأَرْضِ دَارٌ فِیهَا اِسْمُ مُحَمَّدٍ إِلاَّ وَ هِیَ تُقَدَّسُ کُلَّ یَوْمٍ...
ابو هارون، غلام آل جعده می‌گوید: در مدینه همواره به خدمت امام صادق (علیه السلام) مى‌رفتم، مدتی نتوانستم به خدمت ایشان برسم، روزى به خدمتش شرف‌یاب شدم، حضرت به من فرمود: اى ابا هارون! چند روز است تو را نمى‌بینم؟! عرض کردم: برایم پسرى به دنیا آمده است. فرمود: خداوند او را برایت مبارک گرداند، نامش را چه گذاشته‌اى؟ عرض کردم: نامش را محمد گذاشتم. امام صادق (علیه السلام) درحالى که مى‌فرمود: "محمّد، محمّد، محمّد" گونه‌اش را آن اندازه به زمین نزدیک نمود که نزدیک بود صورت مبارکش به زمین برسد؛ سپس فرمود: جانم، فرزندانم، پدرم، مادرم و تمام اهل زمین فدای رسول الله (صلی الله علیه و آله) باد. [حال که نام پیامبر را بر فرزندت گذاشتی] او را دشنام نده، او را نزن و با او بداخلاقى نکن و بدان‌که در روى زمین هر خانه‌اى که در آن نام محمّد باشد، هر روز آن خانه تقدیس (ستایش) مى‌شود
الکافی، جلد ۶ صفحه ۳۹، چاپ دار الکتب الإسلامیة
