مکتوبات ایمان انصاری فر

در جریان ازدواج مولا امیرالمومنین (علیه السلام) با حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، وقتی حضرت اُمِّ سَلَمه (رضی الله عنها) موضوع خواستگاری را با رسول الله (صلی الله علیه و آله) مطرح می‌کند، می‌فرماید:

قُلْنَ فَدَیْنَاکَ بِآبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا یَا رَسُولَ اَللَّهِ قَدِ اِجْتَمَعْنَا لِأَمْرٍ لَوْ أَنَّ خَدِیجَةَ فِی اَلْأَحْیَاءِ لَقَرَّتْ بِذَلِکَ عَیْنُهَا قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ فَلَمَّا ذَکَرْنَا خَدِیجَةَ بَکَى رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ثُمَّ قَالَ خَدِیجَةُ وَ أَیْنَ مِثْلُ خَدِیجَةَ صَدَّقَتْنِی حِینَ کَذَّبَنِی اَلنَّاسُ وَ وَازَرَتْنِی عَلَى دِینِ اَللَّهِ وَ أَعَانَتْنِی عَلَیْهِ بِمَالِهَا إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَنِی أَنْ أُبَشِّرَ خَدِیجَةَ بِبَیْتٍ فِی اَلْجَنَّةِ مِنْ قَصَبِ اَلزُّمُرُّدِ لاَ صَخَبَ فِیهِ وَ لاَ نَصَبَ قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ فَقُلْنَا فَدَیْنَاکَ بِآبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا یَا رَسُولَ اَللَّهِ إِنَّکَ لَمْ تَذْکُرْ مِنْ خَدِیجَةَ أَمْراً إِلاَّ وَ قَدْ کَانَتْ کَذَلِکَ

پدران و مادرمان به فداى تو ای رسول الله، ما براى موضوعى نزد تو آمده‌ایم که اگر خدیجه (سلام الله علیها) زنده بود موجب روشنى چشمش مى‌شد. اُمّ‌ِ سَلَمه مى‌گوید: وقتى ما نام خدیجۀ کبرى (سلام الله علیها) را بردیم آن حضرت گریان شد و فرمود: مثل خدیجه (سلام الله علیها) پیدا نخواهد شد. خدیجه (سلام الله علیها) در آن هنگام که مردم مرا تکذیب کردند، مرا تصدیق نمود، و مرا با ثروت خود [براى پیشرفت دین خدا] یارى نمود. خداوند به من دستور داد خدیجه (سلام الله علیها) را به قصر زمرّدى که در بهشت دارد و هیچ رنج و زحمتى در آن نیست بشارت دهم. اُمّ‌ِ سَلَمه مى‌گوید: گفتم: پدران و مادرمان به فداى تو باد! آرى، خدیجه همین طور بود که مى‌فرمایید

کشف الغمة فی معرفة الأئمة، جلد ۱ صفحه ۶۴۳، چاپ المجمع العالمی لأهل البیت
بحارالانوار، جلد ۴۳ صفحه ۱۳۱، چاپ دار إحیاء التراث العربی