سفیان بن عیینه: ما به هر کسی که برای طلب حدیث نزد امام صادق (علیه السلام) می‌رفت می‌خندیدیم
با وجود سفارشات مکرر رسول الله (صلى الله علیه و آله) بر اینکه مردم به اهل بیت (علیهم السلام) رجوع کرده و دین خود را از آنان اخذ کنند، در این بین علمای مخالفین اسلوب های متعددی را برای دور نگه داشتن مردم از اهل بیت (علیهم السلام) اتخاذ کرده بودند. از جمله‌ی این روش‌ها، استهزاء و تمسخر کسانی بود که برای اخذ و یادگیری حدیث به اهل بیت (علیهم السلام) مراجعه می‌کردند. در این مطلب نمونه‌ای از دشمنی سفیان بن عیینه که از او با عنوان (امام، شیخ الاسلام و حافظ) یاد می‌کنند را با امام صادق (علیه السلام) نقل می‌کنیم
شمس الدین ذهبی (از اکابر علمای مخالفین - متوفای ۷۴۸ هجری قمری) چنین نقل کرده است:
النَّسَائِیُّ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بنُ یَحْیَى بنِ وَزِیْرٍ، حَدَّثَنَا الشَّافِعِیُّ، حَدَّثَنَا سُفْیَانُ: کُنَّا إِذَا رَأَینَا طَالباً لِلْحَدِیْثِ یَغْشَى ثَلاَثَةً ضَحِکنَا مِنْهُ: رَبِیْعَةَ، وَمُحَمَّدَ بنَ أَبِی بَکْرٍ بنِ حَزْمٍ، وَجَعْفَرَ بنَ مُحَمَّدٍ؛ لأَنَّهم کَانُوا لاَ یُتقنُوْنَ الحَدِیْثَ
سفیان بن عیینه می‌گوید: هر وقت که ما کسی را می‌دیدیم که برای طلب حدیث به نزد سه نفر می‌رود، به او می‌خندیدیم: ربیعه، محمد بن ابی بکر بن حزم، و جعفر بن محمد (علیه السلام) زیرا اینها در حدیث ماهر نبودند
سیر أعلام النبلاء، جلد ۶ صفحه ۹۱، چاپ مؤسسة الرسالة
تاریخ الإسلام، جلد ۸ صفحه ۴۲۳، چاپ دار الکتاب العربی
بررسی سند روایت
النَّسَائِیُّ أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ أَحْمَدُ بنُ شُعَیْبِ بنِ عَلِیٍّ الإِمَامُ، الحَافِظُ، الثَّبْتُ، شَیْخُ الإِسْلاَمِ، نَاقِدُ الحَدِیْثِ
سیر أعلام النبلاء، جلد ۱۴ صفحه ۱۲۵، چاپ مؤسسة الرسالة
"س- أحمد" بن یحیى بن الوزیر بن سلیمان التجیبی أبو عبد الله المصری... قال النسائی: "ثقة"...وابن حبان فی "الثقات
تهذیب التهذیب، جلد ۱ صفحه ۸۹، چاپ مطبعة دائرة المعارف النظامیة
الإمام الشافعی محمد بن ادریس بن العباس: الإمام، عالم العصر، ناصر الحدیث، فقیه الملة
سیر أعلام النبلاء، جلد ۱۰ صفحه ۵، چاپ مؤسسة الرسالة
سفیان بن عیینة بن أبی عمران میمون الهلالی: الإمام الکبیر، حافظ العصر، شیخ الإسلام
سیر أعلام النبلاء، جلد ۸ صفحه ۴۵۴، چاپ مؤسسة الرسالة
نصب و عداوت علمای مخالفین از جمله سفیان بن عیینه تا جایی است که نه تنها خود به سراغ اهل بیت (علیهم السلام) نمی‌رفتند، بلکه ایشان را در احادیث ماهر نمی‌دانسته، و مراجعه کنندگان به اهل بیت (علیهم السلام) را مسخره می‌کردند
